Αγχώδης Μετατραυματική Διαταραχή

Η Αγχώδης Μετατραυματική Διαταραχή ή αλλιώς Διαταραχή Μετά από Ψυχοτραυματικό Στρες εκδηλώνεται σε άτομα που έχουν βιώσει ένα ακραίο τραυματικό γεγονός. Το κύριο χαρακτηριστικό αυτής της διαταραχής είναι η ανάπτυξη χαρακτηριστικών συμπτωμάτων ύστερα από ένα ψυχολογικό τραυματικό γεγονός που βρίσκεται εκτός του συνηθισμένου πεδίου της ανθρώπινης εμπειρίας. Το άτομο βιώνει ή γίνεται μάρτυρας ή χρειάζεται να αντιμετωπίσει έναν πραγματικό ή επαπειλούμενο θάνατο, όπως για παράδειγμα μια φυσική καταστροφή, ένα σεισμό, ένα σοβαρό τραυματισμό, μια απειλή της σωματικής ακεραιότητας της δικής του ή των άλλων,  μετά από εμπειρία πολέμου, κλπ.

Τα χαρακτηριστικά συμπτώματα περιλαμβάνουν την αναβίωση του τραυματικού γεγονότος είτε μέσα από τα όνειρα είτε μέσα από επαναλαμβανόμενες αναμνήσεις του τραύματος, ένα συναισθηματικό μούδιασμα, μια αίσθηση αποστασιοποίησης και αποξένωσης από τους άλλους, και ποικίλα αυτόνομα ή γνωστικά συμπτώματα, όπως ευερεθιστότητα, υπερεπαγρύπνηση, εκρήξεις θυμού.

Συμπτώματα κατάθλιψης και άγχους είναι κοινά, και σε μερικές περιπτώσεις μπορούν να είναι αρκετά σοβαρά ώστε να γίνει η διάγνωση Αγχώδης ή Διαταραχή Κατάθλιψης.

Όσον αφορά το τραυματικό γεγονός, το άτομο μπορεί είτε να το έχει βιώσει άμεσα, όπως φυσικές καταστροφές, σοβαρά αυτοκινητιστικά ατυχήματα, ληστείες, βίαιες επιθέσεις (σεξουαλικές, σωματικές) είτε να έμαθε γι αυτό μέσα από άλλους, π.χ. σοβαρό ατύχημα κάποιου μέλους της οικογένειας.

Εκτός από τα παραπάνω χαρακτηριστικά, συχνά τα άτομα αυτά βιώνουν αισθήματα ενοχής (που επέζησε), αισθήματα ντροπής, κοινωνική απόσυρση, σωματικές ενοχλήσεις.

Η διαταραχή αυτή συνήθως αναπτύσσεται μέσα στους 3 πρώτους μήνες μετά το τραυματικό γεγονός και μπορεί να εμφανισθεί τόσο σε ενήλικες όσο και σε παιδιά. Όμως αυτά τα συμπτώματα μπορούν να εκδηλωθούν μήνες ή και χρόνια μετά και να διαρκέσουν για χρόνια με υφέσεις και εξάρσεις.  Συνήθως στο 50% των περιπτώσεων το άτομο αναρρώνει πλήρως μέσα σε 3 μήνες.

Η γνωστικο-συμπεριφορική θεραπευτική αντιμετώπιση στηρίζεται κυρίως στη συστηματική απευαισθητοποίηση, στην έκθεση In vivo (σταδιακή ή κατακλυσμιαία), σε τεχνικές χαλάρωσης και σε γνωστικές τεχνικές που βοηθούν το άτομο να ελέγξει το άγχος του.