Η τιμωρία ορίζεται ως η υπακοή που επιβάλλεται και υπονοεί επιβολή εξωτερικού ελέγχου. Αν ο λόγος για την τιμωρία είναι για να μάθουν τα παιδιά να συμπεριφέρονται διαφορετικά, τότε δεν έχει αποτέλεσμα. Η τιμωρία τα απομακρύνει από το να μετανιώσουν γι αυτό που έκαναν και να αναλογιστούν. Αντίθετα νιώθουν συναισθήματα ενοχής, εκδίκησης, «θα του δείξω εγώ, δε θα το μάθει, κλπ».
Η εναλλακτική λύση είναι η δημιουργία και διατήρηση μιας καλής σχέσης με τα παιδιά σας. Αυτή η σχέση είναι το πιο ισχυρό εργαλείο που έχετε για να κινητοποιηθεί το παιδί να αλλάξει τη συμπεριφορά του.
Τι συμβαίνει όμως όταν το παιδί δείχνει κακή διαγωγή και γι αυτό χρειάζεται να μάθει ότι υπάρχουν συνέπειες;
Κανόνες:
1) οι συνέπειες πρέπει να είναι λογικές. Η σοβαρότητα της συνέπειας να ταιριάζει με τη σοβαρότητα της προβληματικής συμπεριφοράς. Π.χ. αν αργήσει να γυρίσει στο σπίτι, μια λογική συνέπεια είναι να γυρίσει νωρίτερα την επόμενη ημέρα. Δεν είναι λογικό να είναι τιμωρημένος για όλη την εβδομάδα.
2) οι συνέπειες θα πρέπει να σχετίζονται με το γεγονός.
3) οι συνέπειες θα πρέπει να είναι κοντά χρονικά με τα γεγονότα.
4) οι συνέπειες θα πρέπει να επιβάλλονται με συνέπεια.
5) οι συνέπειες θα πρέπει να γίνονται γνωστές εκ των προτέρων.
Το να αφήνετε τα παιδιά να βιώνουν τις συνέπειες των πράξεων τους τα διδάσκει να παίρνουν την ευθύνη για ό,τι κάνουν. Η ανάληψη ευθύνης χτίζει την αυτοεκτίμηση, γιατί τα δίνει έλεγχο. Δεν αισθάνονται ένοχα και η σχέση τους μαζί σας δε διακυβεύεται. Τα δέχεστε και τα νοιάζεστε παρόλο που κάνουν λάθη.
autognosia.gr 